Πώς μια ταινία υπονόμευσε μία δικτατορία – Το Missing του Γαβρά
Η μαγεία του κινηματογράφου είναι ότι –μεταξύ άλλων– μπορεί να συμπυκνώσει σε δύο μόλις ώρες από προσωπικές πορείες που πήραν χρόνια να σχηματιστούν, μέχρι και ολόκληρες ιστορικές περιόδους, που διαμορφώθηκαν στο πέρασμα δεκαετιών. Αναλύσεις και διαβάσματα που απαιτούν ώρες επί ωρών εντατικής μελέτης έρχονται και δένουν στα 90 με 120 λεπτά που διαρκεί κατά μέσο όρο η προβολή μιας ταινίας.
Άρθρα και αριθμοί μπορεί να τοποθετούν στον αφηγηματικό καμβά τη λογική διάσταση μιας κατάστασης, αλλά πολύ δύσκολα θα καλύψουν την ψυχολογική ή την συναισθηματική. Πολύ δε περισσότερο όταν η ιστορία δεν αφορά έναν ή δύο ανθρώπους αλλά έναν ολόκληρο λαό. Πώς λειτουργεί η ψυχολογία της μάζας; Ποιο είναι το ψυχογράφημα μιας κοινωνίας; Και ίσως ακόμη πιο σημαντικό από τα “γιατί;”, τις αιτίες, είναι το “τί;”.