#3 Αν διολισθαίνει η δημοκρατία μας εμείς την κοιτάζουμε;
Σήμερα, 15 Σεπτεμβρίου, ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών γιορτάζει την Παγκόσμια Ημέρα της Δημοκρατίας. Περίμενα για το τελευταίο editing του κειμένου να φθάσει η ώρα 12μ.μ. Να δω αν κάποια τηλεοπτική ή ραδιοφωνική εκπομπή θα μπει στον κόπο να αναδείξει το θέμα. Εις μάτην… Άλλωστε το χρέος τους προς το πολίτευμα το κάνουν οι ενσωματωμένοι στο «Σύστημα» δημοσιογράφοι (η συντριπτική πλέον πλειοψηφία) την ημέρα που γιορτάζεται η Αποκατάσταση της Ελληνικής Δημοκρατίας τον Ιούλιο (όπως το έκανε και η νέα acting Πρόεδρος της Χώρας που λέγεται ακόμη Ελληνίδα όταν ξέχασε (;;;) να τοποθετήσει το εθνόσημο (!) στο σαλονάκι όπου συμβολικά υποδέχεται τους πολιτειακούς παράγοντες. Ατόπημα ή μέρος σχεδίου;). Είναι μια ευκαιρία να επανεξετάσουμε τη θέση της Δημοκρατίας στον Κόσμο (τη Γη) και ανάμεσα στον κόσμο (τους πολίτες).
Όταν μιλάμε για την έννοια της Δημοκρατίας, αναφερόμαστε τόσο σε μια «διαδικασία», όσο και σε ένα «στόχο». Ο ΟΗΕ προσπαθεί με την AGENDA 2030 (στόχος #16) να προωθήσει το πολίτευμα αυτό όπου δεν υπάρχει και να το ενισχύσει όπου -υποτίθεται- πως υπάρχει. Γιατί λέμε «υποτίθεται»; Γιατί ακόμη και σε χώρες όπως η Ελλάδα, όπου η Δημοκρατία αποκαταστάθηκε το 1974, βρίσκεται μεν σε φάση θεσμικής ολοκλήρωσης, αλλά έχει πολλές ακόμη «ατέλειες». Ατέλειες που υπό το πρίσμα ή τον μεγεθυντικό φακό της πανδημίας διογκώνονται. Το ερώτημα είναι αν οι νέοι περιορισμοί ήρθαν για να μείνουν.